Το θέμα της οδικής ασφάλειας (προσωπική ιστορία)

Από τη Δρα Δέσποινα Αφεντούλη*

Ενώ οδηγούσα τις προάλλες προς την Αστόρια της Νέας Υόρκης, ένας νέος σε ηλικία αστυνομικός, με πλησιάζει και ευγενικά μου προσφέρει ένα ενημερωτικό φυλλάδιο του Δήμου της Νέας Υόρκης για τους κανόνες ασφαλούς οδήγησης ηλεκτρικού ποδηλάτου (e-bike), συμπεριλαμβανομένου του e-scooter. 

Απλοί, αυτονόητοι, αλλά πολύτιμοι κανόνες που ενώ μπορεί λίγο-πολύ να είναι γνωστοί (λ.χ. συνίσταται η χρήση κράνους, η οδήγηση επιτρέπεται στους ποδηλατοδρόμους), είναι ωστόσο απαραίτητο να υπάρχει η σχετική υπενθύμιση από την εκάστοτε πολιτεία. 

Το θέμα της ασφαλούς οδήγησης ήταν ένα ζήτημα που πάντοτε με απασχολούσε. Θυμήθηκα που πριν χρόνια, στο πλαίσιο της ενασχολησής μου με τα κοινά, είχα προσκαλέσει τον κ. Αναστάσιο Μαρκουίζο «Ιαβέρη», να μας μιλήσει για το θέμα της ασφαλούς οδήγησης στην Ελλάδα. Ένα θέμα για το οποίο ο κ. Ιαβέρης θα έλεγα ότι πραγματικά έχει αφιερώσει τη ζωή του και μάλιστα, είχαμε κάνει και σχετική συνέντευξη επί του θέματος.

Ο χώρος που επέλεξα να γίνει αυτή η διάλεξη ήταν η αίθουσα εκδηλώσεων του Λυκείου Διονύσου Αττικής, την οποία ευγενικώς μας παραχώρησε ο τότε διευθυντής και καθηγητής μου ο αείμνηστος, πλην αλησμόνητος, Σωτήρης Μάνδαλος. 

Η επιλογή του χώρου δεν ήταν τυχαία. Θεωρούσα τότε, όπως το υποστηρίζω και τώρα, ότι θέματα, που δυστυχώς, εξελίσσονται σε εθνικές υποθέσεις, όπως τα τροχαία, δεδομένου του υψηλού αριθμού των περιπτώσεων που καταλήγουν σε θανατηφόρα ή των βαριά τραυματισμένων, θα έπρεπε να αποτελούν αντικείμενο διδασκαλίας από μικρή ηλικία για όλες και όλους. 

Πώς να ξεχάσουμε τους αγαπημένους φίλους και γνωστούς που χάσαμε σε τροχαία σε «γνωστές» απότομες στροφές; Όσες μπάρες και κιγκλιδώματα να τοποθετούνται, τα οποία είναι βεβαίως, απαραίτητα, το ζητούμενο παραμένει: τι διδάγματα λάβαμε από αυτά και ιδιαίτερα η νεότερη γενιά; Είναι ένα θέμα που μας αφορά όλες και όλους ανεξαιρέτως. 

Ο δάσκαλος που μου έκανε μαθήματα οδήγησης στην Ελλάδα (ο οποίος σημειωτέον είχε χάσει την κόρη του σε τροχαίο, από διερχόμενο αυτοκίνητο που έπεσε ενώ η ίδια ήταν μέσα στο σταθμευμένο αμάξι της), μου μίλησε πρώτος για τη σημασία της αμυντικής οδήγησης: της καλλιέργειας της ικανότητας πρόβλεψης, της ορθής διαχείρισης καταστάσεων, με απώτερο στόχο την αποφυγή τροχαίων. Κυρίως, όμως της δημιουργίας συνείδησης ασφάλειας.

Στο πλαίσιο αυτό, εκτός από το θέμα της ασφαλούς οδήγησης, θεωρώ ότι θα ήταν σημαντικό να εντάσσεται και ο κώδικας κυκλοφορίας των πεζών, καθώς όση ευθύνη μπορεί να αναλογεί σε έναν οδηγό οχήματος, ποδηλάτου κ.ο.κ., άλλη τόση αντιστοιχεί και στον πεζό, ώστε να περνά από ασφαλείς διαβάσεις και όχι από σημεία, που διακινδυνεύουν τη ζωή του ιδίου και των άλλων. Η ύπαρξη ενός ασφαλούς οδικού περιβάλλοντος και κυκλοφορίας πεζών, είναι υπόθεση όλων μας.

*Η Δρ Δέσποινα Αφεντούλη είναι δημοσιογράφος-κοινωνιολόγος.