Επιτυχημένη η παρουσίασης του βιβλίου «Ο θησαυρός της Ζωής της», της Αθανασίας Πρωίου – Ευθυμιοπούλου

Νέα Υόρκη.-  Του Αποστόλη Ζουπανιώτη

Τις ιστορίες δύο οικογενειών μέσα από την ιστορική διαδρομή της νεότερης Ελλάδας στον 20ό Αιώνα, περιγράφει στο βιβλίο «Ο θησαυρός της Ζωής της», η συγγραφέας Αθανασία Πρωίου – Ευθυμιοπούλου. Η παρουσίαση πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 17 Μαΐου, στην κατάμεστη αίθουσα του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη και το ακροατήριο βίωσε μέσα από την ανάγνωση αποσπασμάτων του βιβλίου από την Ιωάννα Σφιγγοπούλου και τη Δρ. Δέσποινα Αφεντούλη, την ιστορία της οικογένειας, από τη Μικρασιατική Καταστροφή και την προσφυγιά, μέχρι και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο.

Χαιρετίζοντας την εκδήλωση ο γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη, Δρ. Κωνσταντίνος Κούτρας δήλωσε υπερήφανος γιατί η παρουσίαση του βιβλίου της κ. Ευθυμιοπούλου γίνεται στο Γενικό Προξενείο.

«Έχουμε προσπαθήσει να καταστεί το Γενικό Προξενείο ένας φάρος πολιτισμού που εκπέμπει η Ελλάδα κι αυτό φαίνεται μέσα από τις πολιτιστικές εκδηλώσεις που διοργανώνουμε, τουλάχιστον 2-3 το μήνα», ευχόμενος στο βιβλίο καλή επιτυχία.

Εκείνο που – όπως είπε η ίδια –  κατ’ αρχήν παρακίνησε την κ. Ευθυμιοπούλου να γράψει, ήταν μοναξιά της Νέας Υόρκης.

«Προσπαθούσα να βρω έναν τρόπο να βγάλω την ενέργεια που έχω μέσα μου. Από την άλλη θέλησα να γράψω για τα παιδιά μου και να τους πω την αγάπη την οποία είχα για την οικογένειά μου. Ήταν άνθρωποι που έδιναν τα πάντα και την ψυχή τους ακόμη. Όχι μόνο σ’ εμάς που ήμασταν η άμεση οικογένεια, αλλά και σε όποιον είχε κάποια σχέση μαζί τους. Η πόρτα τους δεν έκλεινε ποτέ κι ήταν έτοιμοι να δώσουν την ψυχή τους».

Όταν τα γραπτά πλήθυναν, αποφάσισε να τα εκδώσει σε ένα βιβλίο και να τα μοιραστεί με όλο τον κόσμο.

«Οι άνθρωποι αυτοί ήταν σαν ένα δένδρο, που κάθε μέρα πετούσε κι ένα κλαδί, το οποίο γέμιζε καρπούς», είπε για την οικογένειά της, χαρακτηρίζοντας μοναδικά τα γεγονότα που έζησε.

Μία από τις ιστορίες, που αφηγήθηκε, διαδραματίστηκε παραμονή της εορτής του Αγίου Δημητρίου, όταν ένα άγνωστο παιδί 9-12 ετών εμφανίστηκε στη βεράντα του σπιτιού και είπε στη γιαγιά της «δεν έχουμε να φάμε».

«Η γιαγιά μου χωρίς δεύτερη σκέψη άνοιξε την αγκαλιά της και με δάκρυα προσέφερε έτοιμο φαγητό και τρόφιμα στο παιδί. Ανήμερα του Αγίου Δημητρίου μετά από δύο χρόνια η γιαγιά μου βρήκε στο κατώφλι μια σακούλα με διάφορα κεράσματα και ένα χαρτάκι στο οποίο αναγράφονταν «σε ευχαριστώ».

Ο καιρός που γράφηκαν αυτά τα γεγονότα, πρόσθεσε, άφησε σημάδια τα οποία υπάρχουν μέχρι σήμερα.

«Και μέσα από τις σελίδες του βιβλίου θα διαπιστώσετε ότι τα ίδια πράγματα που συνέβησαν τότε, μπορούν να συμβούν και συμβαίνουν και σήμερα».

Η Ιωάννα Σφιγγοπούλου είπε πως το βιβλίο περιέχει πολλές εκπλήξεις που κρατούν τον αναγνώστη σε εγρήγορση.

«Όσα διαβάστηκαν σήμερα είναι μόνο ένα μέρος απ’ όσα διαδραματίζονται. Όμως τα γεγονότα είναι αληθινά, περνώντας μέσα από ιστορικά γεγονότα, αυτά που συνοδεύουν και χαρακτηρίζουν τους ανθρώπους».

Είπε πως η γλώσσα της συγγραφέως ρέει εύκολα και ξαφνιάζει με τη μορφή της και συγκινεί με τις εικόνες και τις διηγηματικές της εξάρσεις».

Στον πρόλογο του βιβλίου, ο ιστορικός του Δικαίου στο ΑΠΘ καθηγητής Γεώργιος Νάκος, σημειώνει ότι χωρίς να προτίθεται να εξειδικεύσει τα προτερήματα του έργο, θα μπορούσε να καταθέσει την προσωπική άποψη, γράφοντας ότι ότι θεωρεί πολύ δυνατή την δομή του έργο «το οποίο δεν θα μπορούσε και ο πιο αυστηρός αναγνώστης να το χαρακτηρίσει πρωτόλειο, ή έστω και πρωτοεμφανιζόμενης συγγραφέως».

Ο δρ. Ιωάννης Ευθυμιόπουλος, διευθυντής του Γραφείου Παιδείας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αμερικής και σύζυγος της συγγραφέως, συντόνισε την εκδήλωση και αφηγήθηκε ανέκδοτα περιστατικά για ορισμένους από τους ήρωες του βιβλίου, μέλη των  οικογενειών Πρωϊου και Λαλάγκα.

Τα παιδιά του ζεύγους Ευθυμιόπουλου, Ευθύμιος και Μάριος – Παναγιώτης Ευθυμιόπουλος, έστειλαν επιστολές οι οποίες διαβάστηκαν, στις οποίες προσθέτουν τις δικές τους εμπειρίες από τους παππούδες τους.

«Το έργο αυτό έχει ισχυρή δομή», αναφέρει στο μήνυμά του ο δρ. Μάριος Ευθυμιόπουλος.

« Η πλοκή του δεν είναι μόνο μυθιστορηματική είναι και πραγματική σε πολλά από αυτά τα σημεία. Σίγουρα, δεν γνώριζα και δεν γνωρίζω πολλά. Ωστόσο, διαβάζοντας το βιβλίο ακόμα και γράφοντας την ομιλία αυτή, δακρύζω. Δακρύζω, γιατί γνωρίζω καλά πως η γραφή του βιβλίου αυτού απεικονίζεται στην πρώτη κιόλας σελίδα η οποία προλογίζει το μυθιστόρημα στην σελίδα 13 («Κυνηγώντας το Παρελθόν) και τους πρωταγωνιστές, αλλά είναι μια εικόνα την οποία την έχω ζήσει προσωπικά. Όταν τελικά όχι η προ-γιαγιά μου αλλά ούτε η γιαγιά μου αλλά η μητέρα μου «στάθηκε μπροστά στον τάφο των γονιών της και κοίταξε το άσπρο μάρμαρο και αναρωτιόταν πόσο βαριά είναι ζωή όταν χάσεις τους γονείς σου».

Σημειώνει πως είναι πολύ εύκολο να διαμορφώσει κανείς στο μυαλό του την ατμόσφαιρα της περιόδου, διαβάζοντας το στις πρώτες σελίδες του βιβλίου. Πόλεμος και κακουχίες (οικονομικές και προσωπικές). Μετανάστευση. Προσφυγιά.

«Καθώς εξελίσσεται η ιστορία, εξελίσσονται και οι χαρακτήρες, οι οποίοι είναι όλοι τους, ως ένα βαθμό, πρωταγωνιστές, του ‘θησαυρού της δικής τους ζωής και ιστορίας’. Αντίστοιχη στιγμή γίνεται και τώρα. Στην αίθουσα αυτή. Όπου η μητέρα μου, ο πατέρας μου και οι συνεργάτες εξιστορούν τον τρόπο και τις στιγμές. Πως βρέθηκαν ακριβώς στο σημείο αυτό σήμερα. Ο Γιάννης, η Μαίρη, η Πολυξένη, ο Γιώργος, ήταν οικογένεια, την οποία γνωρίσαμε και βιώσαμε πολλά μαζί. Ήταν ο παππούς και γιαγιά, προγιαγιά και θείος. Και έτσι να σας κάνω να γελάσετε λίγο, ποιος είναι ο Έλληνας της Αμερικής που δεν θα πει πως από τα σημαντικότερα στοιχεία της ζωή μας σήμερα στις ΗΠΑ είναι η Γιαγιά και ο Παππούς;»

Στην παρουσίαση παρευρέθηκαν, μεταξύ άλλων: Οι γενικοί Πρόξενοι της Ελλάδας και της Κύπρου, Δρ. Κωνσταντίνος Κούτρας και Αλέξης Φαίδωνος – Βαντέ, ο αναπληρωτής μόνιμος αντιπρόσωπος της Ελλάδας στον ΟΗΕ, πρέσβης Διονύσης Καλαμβρέζος,  ο πρέσβης ε.τ. Λουκάς Τσίλας, ο Επίσκοπος Ευκαρπίας Ιερόθεος, ο ιερατικώς προϊστάμενος της κοινότητας τους Αγίου Πέτρου στο Μπρονξ, π. Μάξιμος Πολίτης, η πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελλήνων Εκπαιδευτικών Στέλλα Κοκόλη, ο πρόεδρος και ο αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης, Κλεάνθης Μεϊμάρογλου και Πέτρος Γαλάτουλας, οι πρώην πρόεδροι του Ελληνικού Ιατρικού Συλλόγου, Δρ. Γεώργιος Λιακέας και Δρ. Γεώργιος Τσιούλιας, ο πρόεδρος της Εφορίας της Ακαδημίας του Αγίου Βασιλείου, Στηβ Γουνάρδης, η πρόεδρος του οργανισμού Ελληνική Παιδεία Αμερικής, Βασιλική Φιλιώτη κ.α.

ΠΗΓΗ: https://www.greeknewsonline.com/epitychimeni-i-parousiasis-tou-vivlio/